Your children, are not your children,
They are the sons and the daughters of life’s longing for itself.
They come through you, but they are not from you
And though they are with you, they belong not to you.
You can give them your love, but not your thoughts,
They have their own thoughts (2x)
You can house their bodies, but not their souls,
For their souls dwell in a place of tomorrow,
Which you can not visit, not even in your dreams.
You can strive to be like them,
But you can not make them just like you,
Strive to be like them,
But you can not make them just like you.

Je kinderen zijn je kinderen niet,
ze zijn de zonen en dochters
van ‘s levens hunkering naar zichzelf.
Zij komen door jou maar zijn niet van jou
en hoewel ze bij je zijn, behoren ze je niet toe.
Je kan hun liefde geven, maar niet je ideeën,
want zij hebben hun eigen ideeën.
Je kan hun lichaam herbergen, maar niet hun ziel,
want hun ziel vertoeft in toekomstige regionen
die je niet kan bezoeken, zelfs niet in je dromen.
Je kan ernaar streven te zijn zoals zij,
maar je kan hen niet tot je evenbeeld vormen.