De Parijzenaar Jean-Baptiste Clément (1837 – 1903) groeide op in een tijd van stijgende politieke bewustwording van de arbeiders en was hij vol hoop bij de oprichting van de eerste Internationale in 1864. Toen in de lente van 1871, na de Frans - Duitse oorlog en de uitroeping van de Franse republiek, de ‘Parijse Commune’ ontstond, was hij een geestdriftige aanhanger. Overmoedig grepen de revolutionairen de macht, verklaarden de hoofdstad onafhankelijk, kondigden allerlei sociale maatregelen af. Een goede twee maanden slechts duurde hun Commune, van 18 maart tot 28 mei 1871. Haar belegering en repressie kostten het leven aan meer dan twintigduizend opstandelingen en zo’n achthonderd soldaten. Jean-Baptiste Clément vocht mee aan de zijde van ‘de communards’. De laatste dag van de strijd ontmoette hij, op de barricade een arbeidster, Louise. Zij was te hulp gesneld om de gewonden te verzorgen. Clément droeg zijn vijf jaar oude gedicht ‘Cerises’ aan haar op. Later groeide het liedje voor de onbekende verpleegster op de barricade tot een zinnebeeld en een kenwijsje.
Vandaag wordt dit lied ook gezongen in de Vierde Wereldbeweging.