Ay no quieres te asusta la pobreza
No quieres ir con zapatos rotos al mercado
y volver con el viejo vestido
Amor no amamos como quieren los ricos
la miseria, la miseria

Nosotros la extirparemos como diente maligno
que hasta ahora ha mordido el corazón del hombre
Ay no quieres te asusta la pobreza
Pero no quiero que la temas (2x)
Si llega por mi culpa tu morada
Si la pobreza expulsa tus zapatos dorados (2x)
Si llega por mi culpa a tu morada
que no expulse tu risa que es el pan de mi vida

Si no puedes pagar el alquiler
Sal al trabajo con paso orgulloso
y piensa, amor,
que yo te estoy mirando
y somos juntos la mayor riqueza )
que jamás se reunió sobre la tierra ) 2x
Ay no quieres te asusta la pobreza, la pobreza

Ach, je houdt er niet van,
ze jaagt je angst aan: de armoede.
Je wil liever niet naar de markt met kapotte schoenen
en terugkeren in je oude kleren.
Liefste, we houden niet van de miserie,
zoals de rijken dat graag willen.

Wij zullen haar uittrekken als de slechte tand
die tot op vandaag het hart van de mens gebeten heeft.
Maar ik wil niet dat je ze vreest.

Als je omwille van mij terugkeert naar huis
en als de armoede jouw gouden schoenen uitschopt,
dat ze dan nooit jouw glimlach verwijdert,
want die is het brood van mijn leven.

Als je de huur niet kan betalen,
ga dan toch trots naar je werk
en bedenk, liefste dat ik naar je kijk
en dat we samen de grootste rijkdom zijn
die ooit op aarde bijeen was.