Dit lied dateert van 1971. Jara heeft het geschreven nadat hij in één van de krottenwijken van Santiago, Luchín had zien spelen: een tweejarig jongetje, met z'n ouders en zeven andere kinderen wonend in een houten huis met twee kamers. Met de mest en de trekarbeid van het paard viel wat geld te verdienen, daarvan leefde het gezin.

Koorlid Els aan het woord:
Als ik goed tel is Luchin 43 jaar geleden geschreven. Toch is het geen verleden tijd. Er zijn vandaag nog kinderen zoals Luchin, wellicht op vele plaatsen in de wereld. Paul en ik kwamen hen tegen op de altiplano in Peru. Luchin heeft er een andere naam, maar kreeg een mogelijk gezicht in een jongen zoals de zoon van onze gastvrouw. Rassiel leeft er ‘gelukkig’, dicht bij zijn ouders en 6 zussen in San Marco. Het is de streek waar de burgeroorlog met Sendero Luminoso gedurende 20 jaar hevig heeft gewoed en dus ook zijn sporen heeft nagelaten in het hart van de mensen. Rassiel speelde op het plein met keitjes, aarde en alles waar hij met zijn kleine handjes bij kon.
Los ninos Felices y Alegres nunca seran Hombres peligrosos – gelukkige en blije kinderen zullen nooit gevaarlijke volwassenen worden – lazen we op zijn T-shirt. Hij is vooralsnog een gelukkig en blij kind. Daar, hoog in de bergen, staat de kooi (opnieuw) open. De mensen uit het dorp hervinden de tradities waar zij generaties lang aan gewerkt hebben. Maar niemand weet voor hoe lang. Exploitatie van de mijnen door buitenlandse mastodontondernemingen – in deze zelfde streek – dreigt het leven van Rassiel en duizenden anderen voorgoed te veranderen in een nachtmerrie als hun stem niet of niet voldoende wordt gehoord. Zij hebben steun nodig om hun stem te verheffen. Hen daarin steunen is één van de projecten die Broederlijk Delen ginder steunt.
Misschien is er in onze eigen buurt wel een kind zoals Luchin dat leeft in een kooi… en waarvoor even goed geldt dat blije en gelukkige kinderen later nooit gevaarlijke volwassenen zullen zijn.