Tekstdichter: Pierre Delanoé (pseudoniem voor Pierre Charles Marcel Napoléon Leroyer)(1918 – 2006)

Muziek: Gilbert Bécaud (pseudoniem van François Silly) (1927 – 2001)

Pierre Delanoë en Gilbert Bécaud hadden een jarenlange samenwerking. Delanoë zegt daar op het einde van zijn leven (2005, L’ Express) over: « Gilbert était mon frère: on a démarré ensemble. On a eu des accrochages, on s'est même foutus sur la gueule, mais on s'est dit plusieurs fois "Je t'aime".» *

Over het ontstaan van ‘L Orange verklaart hij in datzelfde interview:

« Bécaud et moi sommes assis face à face dans cette même cabane, et il me lance: "Je fais l'Olympia dans quinze jours. Tu n'as rien en magasin?" Moi: "Non, rien." Il me rétorque: "C'est pas compliqué: dis-moi le premier mot qui te passe par la tête." "Orange..." A partir de là, cette orange, on n'allait pas la cueillir ni la vendre ou l'éplucher. En revanche, le vol introduisait une dimension dramatique. Le côté antiraciste de la chanson est venu naturellement.» **

Het lied is dus een beetje toevallig ontstaan maar kreeg vanwege de auteurs duidelijk een antiracistische betekenis. De inhoud van de tekst spreekt inderdaad voor zich: alleen op basis van zijn ‘vreemde’ uiterlijk en afkomst wordt iemand van diefstal beschuldigd en is er helemaal geen oor voor zijn eigen verklaringen en alibi’s. Ook de straf die men hem toewenst is buiten proportie (ophanging wegens diefstal van een sinaasappel!); immers, hij ziet er gemeen uit, een lelijke buitenlander die enkel daarom al langer verdacht was.

Het lied is gecreëerd in 1964 maar heeft tot vandaag nog actualiteitswaarde. Racisme en discriminatie op basis van afkomst en uiterlijk zijn nog dagelijkse kost. Mensen worden geëtiketteerd en gecategoriseerd volgens hoe ze eruit zien. Wie ànders is of er vreemd uitziet, geeft ons al direct een onveilig gevoel. Waar bv. zijn vluchtelingen echt welkom? We willen ze wel in een asielcentrum, maar dan toch ook niet in onze achtertuin. Denken we ook maar aan de moord op Joe Van Holsbeeck: getuigen waren er rotsvast van overtuigd dat de daders Marokkanen waren … achteraf bleken het Europeanen te zijn. Beschuldigende vingers gaan snel naar mensen die wat anders zijn, ook al zijn ze vaak even vredelievend als wij zelf en vooral op zoek naar een beetje veiligheid, wat meer economische zekerheid of wat meer geluk – in het lied gesymboliseerd door de blauwe vogel (zoals in het theaterstuk ‘L’ Oiseau Bleu’ van Maurice Maeterlinck).

------------------------------------------------------------------------

*Gilbert was mijn broer, we zijn samen gestart. We hebben gebotst, we hebben elkaar zelfs op het gezicht geslagen, maar we hebben elkaar meerdere keren gezegd: ik hou van je.

** Bécaud en ik zitten tegenover elkaar in ditzelfde café, en hij zegt me: “Over 14 dagen treed ik op in de Olympia. Heb je niets voor mij?” Ik: “Nee, niets”. Hij repliceert: “Het is niet moeilijk: zeg me het eerste woord dat bij je opkomt.” “Orange” (sinaasappel). Van dan af, die sinaasappel: we gingen hem niet plukken noch verkopen noch schillen. Integendeel, de diefstal bracht een dramatische dimensie in. Het antiracistisch aspect van het lied is er dan vanzelf bij gekomen.