Een prachtig en krachtig stukje poëzie van de hand van Ann Van Dessel (www.annvandessel.com), op muziek gezet door onze dirigent.

In tegenstelling tot vele liederen die we zingen uit andere landen, culturen of over situaties die wat verder van ons bed staan spreekt Gender en Tender over onze samenleving, hoe de homo/lesbo in dit lied ook probeert te voldoen aan de vaak onuitgesproken verwachtingen van ouders, opvoeders, familie- en/of vriendenkring maar ook die van en naar zichzelf, het is niet langer mogelijk zichzelf te verloochenen en hij/zij wil ge woon zijn wie hij/zij is, en hoe belangrijk het dan is om thuis te kunnen zijn bij je eigen ouders en je omgeving. Hoe open onze samenleving ook lijkt, voor ieder die “uit de kast wil komen” blijft het een stap na een (voor iedereen verschillende – en al of niet moelijkere) innerlijke strijd. Het blijft immers gemakkelijker om gewoon mee te stromen in de rivier van de “gewone” norm. Daarnaast zijn we ons terdege bewust van de luxe om te kunnen en mogen leven als homo/lesbo, en dat we op heel veel plaatsen de kans krijgen om te zijn wie we zijn zonder onszelf te moeten verloochenen. Voor ouders wiens kinderen homo/lesbo zijn zal het toch ook niet altijd gemakkelijk zijn, als onze samenleving naar rechts wijkt krijgen hun kinderen het niet gemakkelijker, en ook zij willen toch alleen maar gelukkige kinderen die hun eigen plek krijgen en hun eigen weg kunnen gaan. Af en toe ook te horen dat je soms voor ouders een rolmodel kan zijn, zoals iemand ons onlangs vertelde … haar dochter outte zich en voor die ouders was het een hele geruststelling om gelukkige voorbeelden te kennen. Maar voor het voor heel de samenleving zo zal zijn is het goed om nog dikwijls te zingen.