In de 19de eeuw begon men op de Povlakte in Italië met grootschalige rijstteelt. In de 20e eeuw werden de productiemethoden zo geperfectioneerd dat Italië al zijn Europese concurrenten in de schaduw zette. De Povlakte betaalde echter nog tot in de jaren '50 een hoge sociale prijs voor de aanwezigheid van de rijstindustrie, die slechts voor een klein deel van de bevolking welvaart bracht. In de laagste bevolkingsgroepen heerste grote materiële nood vanwege de hongerlonen waarvoor men op de rijstvelden werkte. Het lot van deze risolari (seizoenwerkers) en de mondine (onkruidwiedsters) was het onderwerp van talrijke volksliederen.
Dit lied is een protest tegen het inhuren van goedkope seizoenwerkers die van het rijst verplanten niets terechtbrengen en een bedreiging zijn voor de job van de bevoegde landarbeiders.