(fonetisch geschreven: g = Franse g; O = Brabantse au, : = lang)
ZO:k nisht keejnmOl als doe gejst den letsten week
chOtsch himelen blajene farshtelen blOje teek
koemen weed nOch oendser Oisgebenkte sjO:
's wed a pOik toen oendser trOt mir senen dO: !

Foen grinem palmenlant bis waisen land foen schneej
mir koemen On mit oendzer pajn mit oendser weej
oen wO gefalen is a shprits fOn oendzer bloet
shpratsn wed dOrt oendzer gwoere, oendzer moet

'S wed di mOrgenzon bagildn oens den hajnt
oen der nechten wid fershwinden mitm fajnt
nOr als fOrsamen wed die zoen oen der kajOr
-wi a parO:l zOl gen dOs lled fOn dOr tsoe dOr

Dis lid geshribn is mit bloet oen nisht mit blaj
's is nisht keejn lidl fOn em fOjgl Ojf der fraj
dOs het e fOlik tswishn falendike went
dOs lid gezoengen mit naganes in di hent.

Zeg nooit dat je de laatste weg gaat,
Al bedekken onheilspellende wolken de heldere lucht,
Het uur waar we zo naar verlangen zal zeker komen
Onze dreunende stappen zullen klinken: wij leven.

Van het land waar palmen groeien
Tot het land van sneeuw
Komen wij, met ons leed, met onze pijn
En waar ons bloed gevloeid heeft
Daar zullen onze kracht en onze moed weer open bloeien.

De zon van morgen zal het heden overstralen,
Met de vijand zal de duisternis verdwijnen.
Maar komt er geen nieuwe dageraad
En zou de zon niet schijnen,
Dan zal ons lied als een parool klinken.

Niet met inkt, maar met bloed is ons lied geschreven,
Het is niet het lied van een vogel die in vrijheid zingt,
Maar bij het instorten van de muren
Heeft een volk gezongen met geweren in de hand.

Dus zeg nooit dat je de laatste weg gaat,
Al bedekken onheilspellende wolken de heldere lucht,
Het uur waar we zo naar verlangen zal zeker komen
Onze dreunende stappen zullen klinken: wij leven.